Burada yüreğimiz derken beynimizin dört lobundan birini tarif ediyorum. Yüreğimiz duygusallığımızın sembolü olmuştur. Yüreğim derken nasıl da içten gelir sesimiz. Oysa aklım derken daha sert söyleriz. Biri duygusal biri gerçek ya ondandır bu ton farkı. Duygular insana hata yaptırır derler. Mantıklı, akıllı ol duygularınla hareket etme derler. Gerçekte öyle midir ? İnsan aklının mantıklı kısmıyla ne kadar gerçek olabilir ? Aklımız söylenilmesi, yapılması gerekeni hatırlatır, hata yapmamak ister. Ama hata yapmamak, her zaman doğruyu söylemek midir ? Gerçek midir ? İnsanın yüreği yani beynin duygusal lobu, yalan söyleyebilir mi ?
Şimdi nereden çıktı bu duygusallık ve ne ilgisi var medya ile diyorsunuz değil mi. Herkesin medya üzerinden konuştuğu ve gerçeği aradığı bir ortamdayız. Neden ? Çünkü medya, gerçekleri arar bulur yazar ve bizde okur veya dinleriz değil mi ? Iııh. Değil...
İşte o yüzden duygusalım. Medyamız yıllardır aynı konuda birçok gerçekten bahsediyor. Nasıl olur ? Ben, biri doğru diğeri yalan deyip geçiyorum sen de öyle yap diyebilirsin. Tamam da gerçek herkese, iyi ve kötüye göre değişmez ki. Yani gerçeğimiz aynı değilse sen iyisin ben kötü olmayız.
Bunları sorgularken tek olan gerçek'in peşindeyim. Hani bulduğun ama söylemediğin, kendinle kaldığında beyninde zonklayan gerçeğin. Sen gerçekleri değiştiremezsin. Gerçek, gerçektir ve tam karşında dimdik durur. Eğilmez, bükülmez. Geceleri rüyana girer. Unutmak istersin kendini unutturmaz. İçer sızarsın ama uyandığında yine bıraktığın yerdedir. Sen istediğin kadar mantıklı olanı anlat veya yaz değişmez.
Yüreğimizin pompaladığı kanın basıncı ile oluşan nefesimizden ses tellerine, oradan da dilimize gelen ve onun hareketi ile çıkan sesin anlamı gerçek olmalıdır. Beyninde topladığın bilgilerle ulaştığın şey gerçek olmalıdır. Söylemeden veya yazmadan önce hem de.
Dilin kemiği yoktur atasözümüzü hatırla. İstediğin yöne döner. Her dönüşte farklı bir ses ve anlam çıkar dudaklarımızın arasından. Biraz önce söylediğinle karşındakini düşündüğün gibi etkileyemediysen biraz sonra tam tersini söyleyebilirsin. Beynin emri verdikten sonra dil her sesi çıkarır. Doğru işte böyle bir anda oluşur. Çünkü doğru, gerçek ve tektir. Ya gerçeği söylersin ya da susarsın. Eğer gerçek zarar verecekse şimdilik, susma hakkını kullanabilirsin.Her gerçeği de söyleyemezsin, söylememelisin. Ama dilini veya kalemini kullanmaya başlamışsan dönülmez ufkun akşamındasın ve vakit çok geçtir. Söylediklerin veya yazdıkların gerçek değilse yalandır ve arasında başka bir tanımlık yer yoktur.
Sen diline veya kalemine gerçek olmayan şeyleri söylettirdiğin veya yazdırdığın sürece zarardasın demektir. Etrafındaki kişilerin söylediklerini onaylaması onu gerçek yapmaz.Gerçeği bulmuş olmazsın. Hele hele söylediklerinin inandırıcılığını artırmak için kaynaklar göstermen, isimler vermen gerçekmiş gibi durur ama sadece acizliğini belgeler.
Gerçekler seni bulmaz, sen gerçekleri arar bulursun. O güne kadar hep gerçekleri aramakla geçer ömrün. Duyduğunu, bulduğunu, söyleneni veya işine geleni haber diye yazamazsın. Aklının dört lobuda çalışır, sen araştırır, öğrenir gerçeği bulur ve sonra söyler ve yazarsın. Araştırman bitmeden, bütün soruları cevabını bulmadan yazdıkların haber değildir. Haber gerçektir unutma. Senin bu yazdıkların ancak yorum olur. İsim vermesen, habermiş gibi yapsanda yorum ve o yorum senin günahın olur, hesabına yazılır. Gerçeği bulduktan sonra yazdığın yorum ise ünvanın, saygınlığın, salihliğin ve insanlığındır. Gerçeği bulduğunu düşündüğünde, konuşmadan veya yazmadan önce son kez bir de yüreğine sor. O sana gerçek olup olmadığı söyleyecektir. Çünkü yüreğinin söylediği gerçektir. Yüreğin duygularındır. Duyguların yalan söylemez. Eğer gerçeği yazıyorsan mutlusundur. Mutlu olan bu kadar düşünmez ve uyumak için acı çekmez.
Yüreğinin söylediği gerçektir. Gerisi yalan...
